مسعود رضایی در یادداشتی با عنوان پاسخی برای آقای کروبی نوشت:
از ساعات اولیه روز جمعه ۶ دی ماه ۱۳۸۸(روز عاشورا) در حالی که اکثر مردم تهران به عزاداری در مساجد و تکایا مشغول بودند، فتنه گران ابتدا در خیابان آزادی تجمع کردند و سپس پایکوبان بطرف میدان انقلاب، میدان ولی عصر و چهارراه کالج به راه افتادند.
گروهک تروریستی منافقین هم در رسانه‌های خود، مردم ایران را به شورش عمومی و برای یکسره کردن کار در روز عاشورا فراخوانده بود.
برخی از اقدامات اشوب گران عاشورای 88
فتنه گران در حالیکه در ظهر عاشورا به رقص و پایکوبی می پرداختند در برخی از مناطق به زنان چادری حمله و چادرها را از سرشان کشیدند، مانند منافقین به افرادی که حتی ظاهر مذهبی داشتند حمله میکردند.
در خیابان آزادی تعدادی زن و مرد، اتوبوس شرکت واحد حامل یک روحانی را متوقف و مقابل چشمان حیرت زده مردم، کشف حجاب کرده و اعمال منافی عفت انجام دادند (فارس)
در خیابان انقلاب، ماموران پلیس را محاصره، آنها را کتک زدند و از آنها خواستند برای کتک نخوردن و آزاد شدن، به ولایت فقیه توهین کنند.
در میدان جمهوری نیز حوالی ظهر، صف نماز ظهر عاشورای یک هیات عزاداری را سنگ باران کردند و در مسیر خود علامت‌های عزاداری و غرفه‌های توزیع نذورات را تخریب کردند. با تخریب هر علامت یا آتش زدن هر محل جدید، تجمع کنندگان برای تخریب گر هورا میکشیدند و اورا با سوت و کف، تشویق میکردند. اقدامی که نشان دادن گوشه هایی از آن در تلویزیون، خشم عمومی را به شدت برانگیخت.
با حضور مردم و نیروهای انتظامی، سرانجام آشوبگران متواری و عده‌ای از آنها هم توسط نیروی انتظامی دستگیر شدند.
حوادث روز عاشورا اعتراض علما و مراجع، شخصیت‌ها و تشکل‌های سیاسی- اجتماعی را با شدت هر چه تمام‌تر بلند کرد.
بدون شک حرمت شکنی در عاشورای 88 را می‌توان به عنوان شاخصی در نظر گرفت تا چهره نفاق را بدون نقاب مشاهده کرد.
در پی طرح برخی مطالب و شبهات پیرامون نقش مردم در حکومت اسلامی، مجلس خبرگان رهبری در بیانیه ای، نسبت به طرح مسائل تفرقه آمیز در جامعه هشدار داد.
فراخوان مقالات دهه فجر 96