متن اشعار مداحی حاج محمود کریمی شب هشتم محرم 93

غزل مصیبت حضرت علی اکبر

دوباره بعد نماز و نوای روضه ی صبح

دلم دوباره گرفته برای روضه ی صبح

صدای زمزمه می آید و میان نسیم

صدای فاطمه در گریه های روضه ی صبح

من کیستم امام حسین مکررم

بر اهل بیت حضرت عباس دیگرم

مشهور گشته ام به علی اکبر حسین

نجل ولی ام از ولی الله اکبرم

زیبا تر از تمام شهیدان کربلا

پرپر تر از تمامی گل های پرپرم

پوشیده شد ز خون جبین ماه عارضم

پاشیده شد چو دانه ی تسبیح پیکرم

قرآن شانه ی سه امام بزرگوار

کز تیغ آیه آیه شده پا تا سرم

روزی که چشم خویش گشودم در این جهان

عشق حسین موج زد از شیر مادرم

لیلا هنوز شیر به کامم نریخته

گرداند دور یوسف زهرای اطهرم

آیینه ی محمدم جان سه ولی

نام مرا نهاده ولی خدا علی

خون من است آب گلستان کربلا

زخم من است لاله ی بستان کربلا

پیش از شب ولادت خود پر گشوده ام

معراج رفته ام ز بیابان کربلا

آن لحظه ای که از دهنم میچکید خون

لب بر لبم نهاد سلیمان کربلا

یوسف به تخت سلطنت مصر تکیه زد

در خون نشست یوسف کنعان کربلا

با خون حنجرم بنویسید روی خاک

پاشیده شد ز هم تن مهمان کربلا

از چشم آسمان ولایت ستاره ریخت

تا ماهش اوفتاد به میدان کربلا

یک ماه پاره با بدن پاره پاره اش

گم گشته است در دل طوفان کربلا

سروی که غرق بود به گلبوسه ی حسین

گردید نقش خاک بیابان کربلا

درد فراق من پدرم را غریب کرد

از اهل بیت غارت صبر و شکیب کرد

دامان قتلگه شده بیت و الحرام من

سعی و صفا و مروه و رکن و مقام من

رویم همیشه سوره ی نور حسین بود

پا مال گشت حرمت من احترام من

کردند قطعه قطعه تنم را چو برگ گل

وقتی شناختند علی هست نام من

ای اهل کوفه عاطفه و رحمتان کجاست

کم ترکنید خنده به اشک امام من

کردم به اهل کوفه نصیحت هزار حیف

باران سنگ بود جواب کلام من

در موج خنده های عدو داد میزنم

بابا رسان به گریه کنانم سلام من

دور حسین گشته و قربانی اش شوید

این است بر تمام جوانان پیام من

بابا همین که لب به لب من نهاد

دید خون گلوی من شده جاری ز کام من

زهرا نظر بر این تن صد چاک میکند

خون از لبم به چادر خود ..................

ای سینه ی شما همه جا نینوای من

مثل حسین گریه کنید از برای من

تا آخرین نگاه پسر را کند نگاه

خون پاک میکند پدر از چشم های من

بر زائرین تربت پاکم خبر دهید

پایین پای یوسف زهراست جای من

خواهم دوباره یا ابتاه سر دهم ولی

خون گلو به حنجره بسته صدای من

تنها نه ای پدر بدنم در کنار توست

با توست هم سفر سر از تن جدای من

مثل زره تمام تنم چشمه چشمه شد

از بس رسیده نیزه به سر تا به پای من

هر جا که گشت نقش زمین سرو قامتی

یاد آورید از من و قد رسای من

تا مهدی انتقام نگیرد ز قاتلم

گرید هماره نسل جوان در عزای من

روضه 1

هر کس که روشن است چراغ بصیرتش

پشت سرش بود ز یم خون دعای من

من کشته ی بصیرت و عشق و ولایتم

تابد هماره نور چراغ هدایتم

من اولین ذبیح ذبیح خدا شدم

مانند برگ برگ گل از هم جدا شدم

می خواستم که جامه بپوشم به زخم تن

یارب هزار شکر که حاجت روا شدم

می خواستم که سر بگذارم به پای دوست

شکر خدا که دفن به پایین پا شدم

خون خدا نهاد روی خود بروی من

بر من رسید مژده که خون خدا شدم

تا زودتر حضور رسول خدا رسم

اول شهید هاشمی کربلا شدم

از بس که نیزه بر بدنم آمده فرود

روضه 2

سر تا قدم به دشت بلا نینوا شدم

بابا کشید قد روی اسب و نگاه کرد

من پاره پاره از دم شمشیر ها شدم

بر خیز ای موذن جان بخش خیمه ها

جانم فدای گفتن الله اکبرت

هی دست و پا نزن نزنم بر سرم علی

پا بر زمین نکش نکشم ناله در برت

اشک من است جسم تو تکثیر کرده است

یا این که ریخته است به دور پدر پرت

خون لخته مانده بین گلویت نفس بکش

یک سرفه کن که باز شود راه حنجرت

تو بر عبا بخواب و برو من و عمه ات

می آوریم خیمه بقایای پیکرت

برخیز و رو به حرمله ی بد گهر مده

پنجاه سال زحمت من را هدر نده

بالا بلند بابا گیسو کمند بابا

اگه تو بری تو این غریبی دل به کی ببنده بااب

ای ماهیه غرق خونم  ای باغ گل خزونم

این بیابان جای خواب ناز نیست

ایمن از صیاد تیر انداز نیست

خیز بابا تا از این صحرا رویم

نک به سوی خیمه ی لیلا رویم

پاشو عزیزم ببین که دشمن 

 به گریه ی من داره میخنده

پاشو عزیزم بریم به خیمه

زمینه 1

یم فاطمی در سرمدی                   مه هاشمی گل احمدی

ز سرادقات محمدی                      طلعت ظهور و جلالتی

به ملک مطاع به خدا مطیع       به مرض شفا به جزا شفیع

به چه طاعتی و اطاعتی               به سما قمر به نبی ثمر

به فاطمه در به علی گوهر       به حسن جگر به حسین پسر

چه نجابتی چه اصالتی              خم زلف او چه شکر شکن

به مثال نقره ی فام تن          سپری به کتف و کفن به تن

به چه قامتی و قیامتی               ز جلو نظر سوی قتلگه

ز قفا نظر سوی خیمه گه        که نموده شه به قدش نگه

به چه حسرتی و چه حالتی        ز قفا دو زن شده نوحه گر

یکی عمه گفت و یکی پسر              که نما به حالت ما نظر

به نظارتی به اشارتی

زمینه 2

می خواستم چراغ شبهام باشی                       می خواستم همیشه باهام باشی

می خواستم عصای دستام باشی

ای علی اکبرم              وقتی رفتی از حرم

یادم اومد مادرم          ای قد و بالات و برم

حالا اومدم بالا سرت                    چی شده گلم با پیکرت

منم و نفس نفس زدن                     تو و نفسهای اخرت

---------

می خواستم یار امامت باشی                   ای یوسف عزیز امت باشی 

 فردا تو پناه عمت باشی

پیر شدم با رفتنت          لحظه ی افتادنت

پیش چشم کشتنت       آه اربا اربا شد تنت

وقتی به تو میرسم علی             میبینی که بی کسم علی

بیا و یه کم آروم بگیر               تو رو به علی قسم علی

--------

می خواستم برام پر و بال باشی           تا فردا برام کمک حال باشی

افتادم کنار گودال باشی

پاره پارست این بدن         پیش چشمم جون نکن

دست و پا اینقدر نزن         دلبر رعنای من

پسرم و کشتن ای خدا                تموم تنش جدا جدا

چی جوری بلند شم از زمین             تا ببرمش به خیمه ها

واحد

گمان مدار که گفتم برو دل از تو بریدم

نفس شمرده زدم همرهت پیاده دویدم

محاسنم به کف دست بود و اشک به چشمم

گهی به خاک فتادم گهی ز جای پریدم

دلم به پیش تو جان در قفات دیده به قامت

خدای داند و دل شاهد است من چه کشیدم

دو چشم خود بگشای و سوال کن که بگویم

ز خیمه تا سر نعش تو من چگونه رسیدم

ز اشک دیده لبم تر شد آن زمان که به خیمه

 زبان خشک تو را در دهان خویش مکیدم

نه تیغ شمر مرا میکشد نه نیزه ی خونین

زمانه کشت مرا لحظه ای که دلغ تو دیدم

هنوز العطشت میزد آتشم که زمیدان

 صدای یا ابتای تو را دوباره شنیدم

سزد به غربت من هر جوان و پیر بگرید

که شد به خون جوانم خزاب موی سفیدم

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون فتاده به میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او فاش میگریست

خون میگذشت از سر ایوان کربلا

شور

با تو عاشق دارم     محاله که دست از         عشق تو بردارم

با تو زندگی دارم       تو که نباشی من           بیمار بیمارم

بی تو         دریا ازم دوره       مرداب مردابم

بی تو      چشمای من کوره    بی تاب بی تابم

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

--------

شوریده و شیداتم  شیرینی رویامی            

من تا قیامت پاتم دین من و دنیامی

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

وقتی که من گرفتارم همیشه دستت رو بالا سرم دارم

بین این شب تارم توی دل تنگم شوق حرم دارم

روزا  هوایی شوره  این عشق شیرینم

شبها رویای من نوره  خوابت رو میبینم

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

------

منم منم دلبسته ذکرم امیری آقا

 تویی که دست من و میگیری آقا

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

بی تو دلم پریشونه  کسی به غیر از تو برام نمیمونه

بی تو دنیا زندونه همیشه می مونم در همین خونه

ارباب کی و دارم جز تو وقف تو ام آقا

ارباب تا زنده ام از تو دم میزنم آقا

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

-----

من که دلم شد زنده با مکتب روح الله

روی سرم سربند حسین اباعبدااه

ای جانا    ای جانا    ای جانا    جانا

ای یارا    ای یارا   ای یارا        یارا

------

ای جانا     ای جانا                  ای یارا      ای یارا

سلطان عشق      دریاب ما را

وا عطشا به کربلا

-----

من کیستم گدای تو یا ثامن الحجج

افتاده ام به پای تو یا ثامن الحجج

از کار من کسی نگشاید گره مگر

دست گره گشای تو یا ثامن الحجج

بالله نمی روم در بیگانگان به عجز

تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

هستند خاک پای تو یا ثامن الحجج

پایین کارنامه ی من نقش بسته است

امضای کربلای تو یا ثامن الحجج

                                                        تایپ : مجتبی نظری پور

منبع : وبلاگ شعر و سبک shear.blog.ir