روضه 1
سر در آورد ز کاری که بزرگان کردند
دل پریشان شد از آن مو که پریشان کردند
درد شد جمله از آن درد که درمان کردند
عاقبت فاش شد آن راز که پنهان کردند
فاش شد خورد و کلان جمله ذبیحند همه
روضه 1
مایل نمی شوم که ز من راه کج کنی
ما را امامزاده کنی میل حج کنی
یک بار رو زدم به تو این است پاسخت
حیف از تو نیست با من دل خسته لج کنی
غزل مصیبت
من آماده ام با اشک چشام سر جاده ام
محیا شدی برای سفر میری کربلا من و هم ببر
امام زمان امام زمان
جلو خیمه ها صدا کن من و
جلو عمه ها فدا کن من و
من و مادرم غلام تو کرد
بابام بچش و به نام تو کرد
من و با خودت ببر کربلا
بشم پاسبون دم خیمه ها
مراقب باشم تموم شبا
شب اول
بخش اول – غزل مصیبت (روضه) کریمی
بخش دوم – روضه امام حسین (ع) (روضه) کریمی
بخش سوم – روضه امام حسین (ع) (روضه) کریمی
بخش چهارم – زمینه (سینه زنی) کریمی